‘Ik mag doen wat ík wil’, horen wij regelmatig uit de mond van onze 4-jarige zoon.
Zijn blik maakt daarbij (nog meer) duidelijk dat hij onze inbreng op dat moment niet waardeert 
. En we kennen allemaal het gevoel van het ‘zelluf willen doen’. De behoefte aan autonomie is één van de 3 psychologische basisbehoeften (samen met relatie en competentie); als daaraan wordt voldaan is de weg vrij naar ontwikkeling. Kinderen in de leeftijd van 2-4 jaar zitten in de fase waarin die autonomie een grote rol speelt; ze leren steeds meer zelf doen en krijgen door dat ze een eigen persoontje zijn met eigen voorkeuren en een eigen wil. Maar eigenlijk is autonomie ontwikkelen een levenslang proces. Ben je dicht bij jezelf, wie je wilt zijn en hoe je wilt zijn? Ervaar je daar ruimte in tijdens de omgang met anderen en durf je er op te gaan staan?
Zo wilde onze kerel laatst naar het kerstcircus in zijn Zwarte Pietenpak. Aangezien we de Sint met veel genoegen weer hadden uitgezwaaid was het voor ons een tikje ongemakkelijk.. Maar op het moment dat hij er anderen (en zichzelf) niet mee schaadt willen we hem ruimte geven om zijn autonomie te ontwikkelen en krijgt hij vrijheid om keuzes te maken. Hij kan daarvan leren wie hij is. En het mooie was… hij wist bij menig bezoeker een grote lach op het gezicht te toveren!